woensdag 31 december 2008
donderdag 18 december 2008
GEVOELENS VERVOLG december 2008-12-08
We zijn terug bijna 2 maand verder sinds ik de eerste tekst gevoelens schreef.
Ik wil nog maar eens herhalen dat ik dit schrijf in de eerste plaats voor mezelf om op deze manier mijn gevoelens van me af te schrijven. Door het te schrijven, het te lezen en te herlezen wil ik proberen om met deze gevoelens te leren omgaan. Ik zet deze teksten op de blog omdat ik weet dat ik over deze dingen moeilijk kan communiceren (ook al zegt de psychiater dat ik dat moet proberen) maar toch wil ik de mensen rondom mij laten weten hoe ik (we) me (ons) voel(en). Het is zeker niet de bedoeling om anderen schuld of compassie gevoelens te doen krijgen maar (indien mogelijk) spreek er ons over, (schrijf op de blog of het gastenboek) over Haneka, over wat je hier leest of over gelijk wat maar blijf proberen ons tussen de mensen te houden want de verleiding om ons af te zonderen is groot, maar we weten ook dat het de foute oplossing is.
Toen ik de vorige tekst schreef waren we oktober 08 en Allerzielen en Allerheiligen kwamen zeer snel nader en leken op ons af te komen als een monster dat we niet konden ontwijken en niet wisten wat er mee aan te vangen.
De wonden die misschien toch al een beetje geheeld waren zijn in deze dagen terug volledig opengetrokken. Het slapen ging totaal niet meer en het lege futloze gevoel was terug de gehele dag aanwezig. Ik ben in deze dagen vele malen naar het kerkhof geweest want we wilden dat muisje haar rustplaats er smetteloos bijlag. Als je daar bent wil je weg en als je thuis bent heb je het gevoel dat je beter terug gaat. De dagen erna ebt het gevoel van op het kerkhof te moeten zijn weg maar de onrust binnenin is weer zeer groot en dan komt Sint Maarten er terug aan en weer worden je gevoelens scherp beproeft deze dagen waren zo mooi voor haar, haar zus en ja ook voor ons. Je probeert er iets van te maken maar ook voor zus zie je dat het niet meer “dat” is zonder Haneka.
De plannen op basis van ons ontwerp van het grafzerkje krijgen ook steeds meer vorm en ook al blijkt het uitwerken van ons ontwerp een vrij dure aangelegenheid toch gaan we voor dit ontwerp, het is als hulde aan die kleine muis en dan moet het ook worden wat we willen.
Ook dit alles ….
De sombere weersomstandigheden doen de gemoedsrust ook niet bepaald veel goed maar toch moeten we zien dat we terug opladen want Kerst en Nieuwjaar komen op ons af als een losgeslagen sneltrein. Hij komt op je af, je kunt hem niet ontwijken maar de zin om kerst en Nieuwjaar te vieren is er niet en hoe moet je met al die wensen omspringen als je zo leeg bent vanbinnen.
Kerst was vroeger een gebeurtenis samen met mijn kindjes, twee dagen in de tuin verlichting aanbrengen, vorig jaar vlogen er 13 rudolf’s (rendieren) door de tuin maar nu heb ik geen zin om er te hangen, een kleine kerstboom is in huis geplaatst en Jirka en mama hebben hem versierd. Samen met Jirka heb ik dan wel de kerstversiering in haar speelhuis aangebracht.
Maar alles is zo inspiratieloos, de versiering is er maar kerstsfeer zal er waarschijnlijk niet bij zijn dit jaar.
Het slapen gaat wisselend maar fysiek voel ik me weer meer en meer afglijden. Iedere dag om +- 15U00 lijkt mijn rug het te begeven en is het zelfs moeilijk om rechtop te lopen.
Ik kan nog moeilijker mijn gevoelens uiten, je bent boos (of zelfs woedend ) om kleine dingen en in je geest kun je vrij snel relativeren maar je lichaam is “en colere” en kan niet terug, het vreet aan je lichaam en kost enorm veel energie terwijl je in je geest het voorval allang als voorbij beschouwd. Een gewoon voorval waarbij je normaal denkt “hoe is het mogelijk!” en je schud eens met je hoofd en het is voorbij maar nu blijft dat uren in mijn lichaam koken.
Hopelijk kan kine en accupunctuur me er weer wat bovenop helpen. Ik heb mijn verlofdagen zoveel mogelijk in deze moeilijke periode geplaatst zodat ik thuis kan zijn tijdens deze moeilijke donkere dagen. Hoe de dagen te vullen weet ik nog niet maar hopelijk zal de tijd raad brengen en vinden we toch iets om dit kerstverlof een beetje aangenaam door te komen.
Groetjes
Jan
We zijn terug bijna 2 maand verder sinds ik de eerste tekst gevoelens schreef.
Ik wil nog maar eens herhalen dat ik dit schrijf in de eerste plaats voor mezelf om op deze manier mijn gevoelens van me af te schrijven. Door het te schrijven, het te lezen en te herlezen wil ik proberen om met deze gevoelens te leren omgaan. Ik zet deze teksten op de blog omdat ik weet dat ik over deze dingen moeilijk kan communiceren (ook al zegt de psychiater dat ik dat moet proberen) maar toch wil ik de mensen rondom mij laten weten hoe ik (we) me (ons) voel(en). Het is zeker niet de bedoeling om anderen schuld of compassie gevoelens te doen krijgen maar (indien mogelijk) spreek er ons over, (schrijf op de blog of het gastenboek) over Haneka, over wat je hier leest of over gelijk wat maar blijf proberen ons tussen de mensen te houden want de verleiding om ons af te zonderen is groot, maar we weten ook dat het de foute oplossing is.
Toen ik de vorige tekst schreef waren we oktober 08 en Allerzielen en Allerheiligen kwamen zeer snel nader en leken op ons af te komen als een monster dat we niet konden ontwijken en niet wisten wat er mee aan te vangen.
De wonden die misschien toch al een beetje geheeld waren zijn in deze dagen terug volledig opengetrokken. Het slapen ging totaal niet meer en het lege futloze gevoel was terug de gehele dag aanwezig. Ik ben in deze dagen vele malen naar het kerkhof geweest want we wilden dat muisje haar rustplaats er smetteloos bijlag. Als je daar bent wil je weg en als je thuis bent heb je het gevoel dat je beter terug gaat. De dagen erna ebt het gevoel van op het kerkhof te moeten zijn weg maar de onrust binnenin is weer zeer groot en dan komt Sint Maarten er terug aan en weer worden je gevoelens scherp beproeft deze dagen waren zo mooi voor haar, haar zus en ja ook voor ons. Je probeert er iets van te maken maar ook voor zus zie je dat het niet meer “dat” is zonder Haneka.
De plannen op basis van ons ontwerp van het grafzerkje krijgen ook steeds meer vorm en ook al blijkt het uitwerken van ons ontwerp een vrij dure aangelegenheid toch gaan we voor dit ontwerp, het is als hulde aan die kleine muis en dan moet het ook worden wat we willen.
Ook dit alles ….
De sombere weersomstandigheden doen de gemoedsrust ook niet bepaald veel goed maar toch moeten we zien dat we terug opladen want Kerst en Nieuwjaar komen op ons af als een losgeslagen sneltrein. Hij komt op je af, je kunt hem niet ontwijken maar de zin om kerst en Nieuwjaar te vieren is er niet en hoe moet je met al die wensen omspringen als je zo leeg bent vanbinnen.
Kerst was vroeger een gebeurtenis samen met mijn kindjes, twee dagen in de tuin verlichting aanbrengen, vorig jaar vlogen er 13 rudolf’s (rendieren) door de tuin maar nu heb ik geen zin om er te hangen, een kleine kerstboom is in huis geplaatst en Jirka en mama hebben hem versierd. Samen met Jirka heb ik dan wel de kerstversiering in haar speelhuis aangebracht.
Maar alles is zo inspiratieloos, de versiering is er maar kerstsfeer zal er waarschijnlijk niet bij zijn dit jaar.
Het slapen gaat wisselend maar fysiek voel ik me weer meer en meer afglijden. Iedere dag om +- 15U00 lijkt mijn rug het te begeven en is het zelfs moeilijk om rechtop te lopen.
Ik kan nog moeilijker mijn gevoelens uiten, je bent boos (of zelfs woedend ) om kleine dingen en in je geest kun je vrij snel relativeren maar je lichaam is “en colere” en kan niet terug, het vreet aan je lichaam en kost enorm veel energie terwijl je in je geest het voorval allang als voorbij beschouwd. Een gewoon voorval waarbij je normaal denkt “hoe is het mogelijk!” en je schud eens met je hoofd en het is voorbij maar nu blijft dat uren in mijn lichaam koken.
Hopelijk kan kine en accupunctuur me er weer wat bovenop helpen. Ik heb mijn verlofdagen zoveel mogelijk in deze moeilijke periode geplaatst zodat ik thuis kan zijn tijdens deze moeilijke donkere dagen. Hoe de dagen te vullen weet ik nog niet maar hopelijk zal de tijd raad brengen en vinden we toch iets om dit kerstverlof een beetje aangenaam door te komen.
Groetjes
Jan
Abonneren op:
Posts (Atom)
