Mei 2012.
Reeds mei en ik schreef bijna niet op de blog.
De herdenking was hartverwarmend en nogmaals iedereen
bedankt voor de steun.
Helaas met mijn gezondheid loopt het heel wat minder.
Ik heb lang getwijfeld of wat hierna komt wel op de blog thuishoorde.
Maar omdat er toch mensen zijn die het wel en wee van ons gezinnetje via de
blog blijven volgen heb ik het toch geplaatst.
Zoals al dikwijls geschreven is het maken van die tekstjes
emotioneel zeer zwaar en zoals men spreekwoordelijk (dacht ik) zegt met veel
hartepijn.
Enkele weken voor de herdenking na het werken aan de
tekstjes voelde ik me maar raar en achteraf een beetje last van wat ik dacht de
luchtwegen.
De dokter stelde echter voorkamerfibrillatie vast. Dit is de
voorkamer van het hart die niet regelmatig klopt (soms als gek tekeergaat) en
daardoor het hart niet goed vult. (kan volgens internet ontstaan na zware emoties).
Medicijnen genomen zonder resultaat dan maar naar de specialist. Daar de nodige
onderzoeken, bleek dat ook de ader vergroting die een zestal jaar geleden al
vastgesteld was nog vergroot was dus,
medicatie, streng dieet of zoals Garfield zegt die eet niet (indien
operatie zou volgen zouden er wat kilootjes moeten verdwijnen). Voor de
fibrillaties ging men proberen met een elektroshock (zoals op TV) (wel onder
narcose) het probleem te herstellen. Na 3 pogingen wat maximaal is per keer
geen resultaat. Andere medicijnen en 14 dagen later terug een poging. Na de
eerste shock alles ok maar na een klein halfuurtje was het probleem terug. De
medicijnen die ik moest nemen deden me ook geen deugd. Als ik in bed ging
liggen had ik het gevoel dat ik vergat te ademen en dan schrik je je kapot
zodoende dat je gewoon niet meer durft te slapen. Na het stoppen van de
medicijnen verbeterde dit niet echt en vorige week zaterdag na enkele nachten
achter de computer doorgebracht te hebben want ik kon en durfde niet te liggen
ben ik dan maar in spoed naar de kliniek gegaan want ik was teneinde raad.
Daar, na de nodige onderzoeken en extra zuurstof waardoor ik
me direct wat beter voelde bleek ik vrij veel water op de longen te hebben. Waterafdrijvers
en medicijnen aangepast en ik voelde me al snel wat beter. Maandag terug naar
huis en nu wat rustig aan doen en de medicijnen hun tijd geven.
Ik voel me goed ben wel kortademig en snel moe.
Eind van de maand terug naar de specialist want die hebben
tijd nodig en geven het gevoel dat alles dringend is en zeggen dan doodleuk
komt binnen 4 weken eens terug.
Maar wat kan je er aan veranderen.
Het schooljaar loopt ten einde en de examenvragen staan
bijna allen op de computer (als je ‘s nacht niet slaapt heb je tijd om vragen
te maken).
Gelukkig ben ik ondanks alle medische problemen nog geen
enkele keer afwezig geweest. Ik voel me goed in deze job dus ik zou graag
verder doen.
Voor Jirka is ook het derde trimester aangebroken en de
resultaten van het tweede trimester waren niet slecht te noemen. Hier en daar
een beetje bijwerken en dat komt wel in orde. Het gaat niet vanzelf maar Jirka
werkt hard aan haar lessen en zal met vallen en opstaan het studentenleven wel
leren kennen.
Voor Kristien zijn de voorbereidingen voor schoolfeest reeds
begonnen en wanneer ik dit schrijf is de moeilijke periode rond de eerste
communie voorbij.
Jan
