September 2012

05 september 2012.

Het verlof is voorbij, ik kan niet zeggen dat ik echt veel thuis geweest ben en het ASZ Aalst is zeker niet de ideale plaats om uw verlof door te brengen.

18 juli ben ik dus opgenomen en hoe raar het ook mag zijn in al die gangen, bij de onderzoeken kwam steeds weer die beelden van Haneka boven. De operatie was (alhoewel voor de chirurgen een routine klus) niet zo een kleintje maar nooit ben ik bang geweest alsof die kleine muis steeds bij mij was en me beschermde.

De operatie is prima verlopen volgens de chirurg want ik weet er natuurlijk niets van.

Na de operatie heb ik nog een kleine trombose gehad en als dat allemaal gestabiliseerd was zat er nog een beestje in mijn bloed dat met de nodige antibiotica moest worden weggewerkt.

Hierdoor mocht ik dus wat langer op vakantie blijven in dat ASZ.

Eens terug thuis was het in het begin heel rustig aan maar stelsel matig werd er verder opgebouwd en momenteel voel ik me niet slecht ook al is er nog een lang weg af te leggen. Ondertussen reeds ter controle geweest bij hartspecialist en chirurg en beide waren zeer tevreden met de evolutie. Eind deze maand start de revalidatie in de kliniek.

Ook al had ik hard gewerkt om op de been te zijn tegen begin september voor de directie was de onzekerheid te groot om mijn contact in de school is verlengen.

Dus zullen we dus maar eerst volledig revalideren en dan terug beginnen rondkijken. Ik zou wel graag in het onderwijs blijven.

Alsof mijn problemen niet voldoen waren is in de week nadat ik uit de kliniek was ontslagen bompa T. ernstig ziek geworden en opgenomen in de kliniek. Operatie aan de darmen en nu nog wat chemo en hopelijk waren ze er snel genoeg bij.

Kristien is ondertussen in haar nieuwe klas begonnen en ik hoop dat ze daar wat afleiding vindt want verlof is er voor haar niet geweest.

Jirka is gestart in haar 2^e middelbaar hopelijk doet ze dit zo goed als het vorige jaar.

Wanneer stopt deze reeks van tegenslagen eens. Ik ben er nog steeds niet uit hoe ik met het verlies met Haneka moet omgaan maar ik krijg ook de kans niet om daar rustig aan te werken.

 

Groetjes

Jan.

Juli 2012

De perikelen met mijn gezondheid blijven een hoofdrol spelen in ons gezinnetje.

Na de plotse opname en na de aanpassing van de medicatie ging alles wel veel beter.

Mijn dieet doet me goed ook al is het niet altijd even gemakkelijk maar met de hulp van mijn vrouwtje zijn we al wat gewicht kwijt en eigenlijk voel ik me momenteel veel beter dan dat ik de laatste jaren geweest ben.

Over het  aneurisma ( adervergroting)  bleven de artsen wel bezorgd ze vergelijken dit als een slechte (water)darm  die steeds zwelt tot hij uiteindelijk scheurt of barst.  Indien dit gebeurt  zijn de leidingen op enkele slagen leeggepompt en ....

Donderdag 28/06  binnen geweest voor een hartcatheterisatie. (een kijkje nemen in de aders). Deze keer hebben ze het via de pols gedaan. Een plaatselijke verdoving dus je kunt alles volgen maar begrijpt er niets van. Ze hebben zo de werking van hart en exact de afmetingen en toestand van de aders kunnen controleren.

Het resultaat zoals ik begrepen heb.

1        Aneurisma  is van die orde dat het risico te groot is of zal worden om er niets aan te doen.  Diameter aorta is normaal 2 à 2.5 cm.  Vanaf 4 cm  spreekt men van een probleem, 4 à 5 jaar terug was dit bij mij reeds 4.5cm maar omdat het beestje zo groot is werd dit uiteindelijk geklasseerd als op te volgen. Nu spreekt men van ruim 5cm (zelfs 6 cm is vernoemd) wat algemeen als zeer risicovol word beschouwd, en voornamelijk de toename in die groei in die 4 jaar is niet zonder gevaar  voor de toekomst.

2        1 hartklep lekt een beetje. Dit zou ook komen van het aneurisma. Doordat de ader zo vergroot is juist na de klep is de afsluiting rond de klep niet zoals het hoort. Bij de operatie zullen ze zien of de klep nog OK is. Is de klep 100% dan blijft ze zitten anders vervangen ze deze klep samen met de ader dit blijkt samen te horen in dezelfde wisselstukkendoos.

3        1 ader met aderverkalking waar ze normaal zouden twijfelen om al dan niet een stend te plaats zal terwijl ze toch bezig zijn opgevangen worden door een overbrugging. Beter dan stend en aangezien ze toch niet extra moeten snijden gaan ze dat dan ook maar doen.

4        De Hartritmestoringen zouden ze dan  ook  proberen op te lossen.  De zenuwen die het hartritme verstoren worden losgekoppeld en zo hopen ze het ritme terug normaal te krijgen. Dit is zonder garantie. kans op succes ½ dus men zal daarvoor nooit opereren maar zoals reeds gezegd nu ze er toch zijn het proberen waard.

Mijn gewicht is nu reeds zo (ruim -30Kg) dat dit geen extra gevaar oplevert en bij mijn vorig onderzoek was ook mijn fysieke conditie zo goed dat daar ook geen probleem is.

(ik klaag wel over mijn conditie maar volgens de witte frakken doe ik dat niet slecht voor mijn leeftijd.)

Dus operatie.

Dit wordt omschreven als een zware operatie, 1 dag voor de operatie binnen, operatie 6-8 uur, 1 of 2 dagen intensieve en dan nog enkele dagen blijven dus een  10 tal dagen kliniek en herstel van 3-6 maand.

Maar als het moet moet het zeker.  Als het aneurysma scheurt is een operatie binnen enkel minuten noodzakelijk dus, er is dan een klein mirakel nodig.

Dus enkele harde maanden op komst maar men verzekerd me dat ik me daarna veel beter zal voelen.

De operatie is gepland op Donderdag  19 Juli dus aftellen.

Veel verlof zal er ook dit jaar dus niet in zitten.

Groeten

Jan Verleysen

www.haneka.be

www.fourstroke.be

MEI 2012

Mei 2012.

Reeds mei en ik schreef bijna niet op de blog.

De herdenking was hartverwarmend en nogmaals iedereen bedankt voor de steun.

Helaas met mijn gezondheid loopt het heel wat minder.

Ik heb lang getwijfeld of wat hierna komt wel op de blog thuishoorde. Maar omdat er toch mensen zijn die het wel en wee van ons gezinnetje via de blog blijven volgen heb ik het toch geplaatst.

Zoals al dikwijls geschreven is het maken van die tekstjes emotioneel zeer zwaar en zoals men spreekwoordelijk (dacht ik) zegt met veel hartepijn.

Enkele weken voor de herdenking na het werken aan de tekstjes voelde ik me maar raar en achteraf een beetje last van wat ik dacht de luchtwegen.

De dokter stelde echter voorkamerfibrillatie vast. Dit is de voorkamer van het hart die niet regelmatig klopt (soms als gek tekeergaat) en daardoor het hart niet goed vult. (kan volgens internet ontstaan na zware emoties). Medicijnen genomen zonder resultaat dan maar naar de specialist. Daar de nodige onderzoeken, bleek dat ook de ader vergroting die een zestal jaar geleden al vastgesteld was nog vergroot was dus,   medicatie, streng dieet of zoals Garfield zegt   die eet niet (indien operatie zou volgen zouden er wat kilootjes moeten verdwijnen). Voor de fibrillaties ging men proberen met een elektroshock (zoals op TV) (wel onder narcose) het probleem te herstellen. Na 3 pogingen wat maximaal is per keer geen resultaat. Andere medicijnen en 14 dagen later terug een poging. Na de eerste shock alles ok maar na een klein halfuurtje was het probleem terug. De medicijnen die ik moest nemen deden me ook geen deugd. Als ik in bed ging liggen had ik het gevoel dat ik vergat te ademen en dan schrik je je kapot zodoende dat je gewoon niet meer durft te slapen. Na het stoppen van de medicijnen verbeterde dit niet echt en vorige week zaterdag na enkele nachten achter de computer doorgebracht te hebben want ik kon en durfde niet te liggen ben ik dan maar in spoed naar de kliniek gegaan want ik was teneinde raad.

Daar, na de nodige onderzoeken en extra zuurstof waardoor ik me direct wat beter voelde bleek ik vrij veel water op de longen te hebben. Waterafdrijvers en medicijnen aangepast en ik voelde me al snel wat beter. Maandag terug naar huis en nu wat rustig aan doen en de medicijnen hun tijd geven.

Ik voel me goed ben wel kortademig en snel moe.

Eind van de maand terug naar de specialist want die hebben tijd nodig en geven het gevoel dat alles dringend is en zeggen dan doodleuk komt binnen 4 weken eens terug.

Maar wat kan je er aan veranderen.

Het schooljaar loopt ten einde en de examenvragen staan bijna allen op de computer (als je ‘s nacht niet slaapt heb je tijd om vragen te maken).

Gelukkig ben ik ondanks alle medische problemen nog geen enkele keer afwezig geweest. Ik voel me goed in deze job dus ik zou graag verder doen.

Voor Jirka is ook het derde trimester aangebroken en de resultaten van het tweede trimester waren niet slecht te noemen. Hier en daar een beetje bijwerken en dat komt wel in orde. Het gaat niet vanzelf maar Jirka werkt hard aan haar lessen en zal met vallen en opstaan het studentenleven wel leren kennen.

Voor Kristien zijn de voorbereidingen voor schoolfeest reeds begonnen en wanneer ik dit schrijf is de moeilijke periode rond de eerste communie voorbij.

Groetjes
Jan

juf Anne Marie

Het een mooie hommage aanjuffrouw Anne-Marie en mij kwam ze ook nog troosten op het kerkhof en haar overlijden doet zich terug voor in die verdoemde februarimaand.
Het is moeilijk door zulke voorvallen om soms de zin van het leven te begrijpen want niet iedereen krijgt dezelfde kansen. Maar er zijn nog anderen waar wij moeten voor zorgen dus vooruit met de geit en "voesjdoen" want dat is nog de beste therapie, maar de wereld is veel te vroeg een pracht van een vrouw kwijt terwijl er anderen zijn die ge het "bijna" zou toewensen maar dat mag dan ook niet !
Wij gaan mekaar wat steunen in die 14 rotdagen die volgen en dan weer vollen bak draaien om wat te vergeten !

Bompaturk

Afscheid juf Anne-Marie

Op maandag 6 februari overleed Juf Anne-Marie.

Anne-Marie was een juf van Haneka en Jirka en was een enorme steun voor Jirka (en ook voor ons) in de jaren na het overlijden van Haneka.

Als afscheid schreef ik haar dit briefje.

Juf Anne-Marie,

Ik leerde je een beetje kennen toen mijn dochtertjes naar de kloosterschool begonnen te gaan. We hadden een interesse in dezelfde hobby en ook al ben ik niet zo een babbelaar met u kwam ik al snel eens tot een babbeltje, over koetjes en kalfjes maar voornamelijk over onze moto’s. Toen wisten we al van deze vreselijke ziekte die je was overkomen. Door de jaren en via de kindjes leerden we je kennen als een juf die bij de kindjes een zeer hoge waardering genoot. Regelmatig was je afwezig omdat die vreselijke ziekte steeds weer de kop op stak.

Haneka en Jirka ook door de motorrijdersmicrobe gebeten vonden bij u een vurige fan.

Toen in februari 2008 voor ons het noodlot toesloeg was je juist in verlof met familie om de batterijen terug op te laden na een zoveelste kuur. Het verlies van Haneka raakte ook u zeer diep en er waren zelfs schuldgevoelens omdat je niet in de buurt was als steun voor Haneka en voor ons. Na dit voorval heb ik je leren kennen als een persoon die ondanks die vreselijke ziekte waar je moest tegen vechten en waarvan je wist dat ze eens zou winnen toch nooit de moed wou opgeven. De steun die je Jirka gaf (samen met de andere juffen) in deze moeilijke jaren hebben we enorm geapprecieërd. Jirka kan nu zelfs moeilijk geloven dat je er niet meer bent, je was voor haar een steunpunt. Voor ons was je ook een steun, je berichtjes in het gastenboek, je mailtjes waren steeds ontroerend, uit het hart, je wist met weinig woorden zo veel te zeggen zo veel los te maken. De achtergrond dat deze woorden geschreven werden door iemand die dergelijke last op haar schouders droeg maakten de tekstjes nog bijzonderder. Vorig jaar met de herdenking was je er bij. Je liet de chemo aanpassen opdat je op de herdenking zou kunnen zijn. Maar daarna zagen we je niet veel meer verbeteren. Je sprak moeilijk maar nog steeds wou je je niet gewonnen geven, je bleef vechten. Voor mij was je een grote steun een voorbeeld, als jij met uw last op je schouders zo kon vechten om verder te doen dan moest ik dat ook kunnen in de strijd met mijn verdriet, net zoals je steeds zei dat Haneka naar me keek en me steunde in die strijdt hoop ik dat jij me ook nu zult verder blijven steunen.

Als er hierna nog iets is waar we elkaar weer ontmoeten dan weet ik dat je daar zorg zult dragen voor mijn kleine Haneka.

Vaarwel juf Anne-Marie .

    

    Bedankt

      Jan

herdenking 2012

Beste vrienden,

Woensdag 22 februari is het vier jaar geleden dat onze Haneka ons verliet.

Voor de vierde maal willen we rond deze periode een kleine herdenking houden voor onze kleine meid. Daarom nodigen we iedereen (geheel vrijblijvend) uit om samen met ons op zondag 26 februari om 10U00 samen te komen aan haar grafje op de begraafplaats te Moorsel.

Zoals de andere jaren willen we ook nu enkele teksten voorlezen. (of laten voorlezen)
Deze teksten schrijven (en voorlezen) blijft emotioneel moeilijk dus als iemand een tekstje kan maken of ergens eentje heeft gelezen laat het me weten. Personen die een tekstje willen lezen op de begraafplaats geeft een seintje.

Na deze kleine herdenking worden jullie uitgenodigd om bij ons thuis nog wat bij te praten bij een koekje en een drankje.

Als herinnering maken we een boekje van de teksten.
Om voldoende boekjes, koekjes en drank te hebben graag een seintje van hen die komen.
Alle verdere informatie op de website in het familiealbum en/of blog.

WWW.HANEKA.BE

Jan@haneka.be
kristien@haneka.be

0475/851067  GSM Jan

0477/634656  GSM Kristien

2012

01/01/2012.
Weer een kerst- en nieuwjaarfeest zonder Haneka.  Dit zal waarschijnlijk nooit wennen.
Samen moeten we verder zonder Haneka maar met Haneka diep in ons hart.
Dus toch beste wensen voor 2012.
Jan.