zaterdag 16 mei 2009

Haneka,
Reeds voor de tweede keer moeten we uw verjaardag herdenken zonder U.
Weer moeten we proberen deze periode door te komen, maar het gemis blijft zo groot.
Nog steeds kunnen we niet begrijpen waarom dit moest gebeuren.
We proberen om elkaar zoveel mogelijk te steunen maar elke winkel die je voorbijkomt, denk je weer aan de tijd dat je geschenkjes, verrassingen moest gaan zoeken voor onze kleine meid en telkens weer krijg je dan een tik op je hoofd en krijg je tranen in de ogen.
Als ik probeer erover te schrijven lijkt het steeds weer of ik schrijf wat ik al vele malen geschreven heb en eigenlijk is het ook zo want nog steeds staan we even ver, ja we kunnen al eens wat meer onze gedachten verzetten, samen met je zus hebben we een groentetuintje gemaakt en naast uw gedenkplaatsje in de tuin komt een kleine bloemenweide met willekeurig gezaaide bloempjes die kriskras door elkaar zullen bloeien.
We hopen dat dit de vlindertjes zal lokken en zo kunnen we steeds terug aan u blijven denken als het lief fladderende en vrolijk wezentje dat we veel te kort in ons gezinnetje hadden.
Ik zou je zo graag een vrolijke verjaardag wensen maar dat kan niet meer.
Al wat nog rest is even blijven stilstaan, hopelijk samen met vele vrienden en terugdenken aan wat er eens geweest is.

Haneka ik mis je.

Papa.

2 opmerkingen:

bompaturk zei

Big Papa Bear

Deze week en ook verleden week had ik bij het tuinperkje van Haneka ook het gevoel van hulpeloosheid. Maar door het werken (en ook door mijn wandelingen met Jirka) pieker ik dan zo veel niet want niets kan men nog terugdraaien maar makkelijk gezegd. Maar toch zag ik Haneka glunderen toen de berg stenen naast haar weg was en men die open ruimte kreeg.
En wij gaan samen veel vlinderlokkertjes (Google) zaaien of planten zodat wij veel vlindertjes op bezoek krijgen en aan haar denken. En wij proberen (wij macho’s!) ons dan sterk te houden !!

Old Opa Bear

Anoniem zei

Alhoewel we Haneka niet gekend hebben, laat haar blog een diepe indruk op ons na: wat 'n heerlijk zorgeloos kind moet ze geweest zijn. Een mooie vlinder, dat is ze nu zeker, zo hebben we ook het sterven van iemand, aan onze kinderen uitgelegd. Vlinders zijn kleine fladderaars die hoop geven, en een sprankeltje levensvreugde om de dierbare momenten met Haneka glimlachend voor ogen te kunnen zien, zelfs als er tranen rollen.
Vandaag zou ze 8 jaar geworden zijn, maar ze blijft voor altijd die guitige kapoen zoals op haar graffoto, net bijna zeven jaar jong.
Veel sterkte voor u, uw vrouw en Jirka op deze moeilijke dag!