December 2011

December 2011,

Het eerste trimester zit er op. Jirka heeft voor de eerste keer echte examens, inclusief blokverlof en veel stress meegemaakt.

Voor de eerste examens was ze enorm zenuwachtig maar eens ze de gang van zaken een beetje kende liep het wat vlotter. Het waren voor de eerste keer niet te veel examens, de hoofdvakken en twee kleinere vakken. Ze heeft haar best gedaan en dat is op het rapport ook te zien, 70% is een resultaat waarmee ze gerust naar huis mag komen. Proficiat Jirka.

Ze zal wel moeten blijven haar best doen want enkele hoofdvakken zijn met niet te veel overschot maar dit rapport heeft haar moed en toont haar dat ze goed bezig is.

Mama haar eerste trimester met haar kleuters zit er ook op, en zoals bij zoveel leerkrachten is de kerstvakantie een welgekomen onderbreking om de batterijen terug op te laden.

En ja hoor ook voor mij is er nu een kerstvakantie. Dit trimester is voorbijgevlogen, veel uren voorbereiding, documentatie zoeken, veel technische werken lezen en met dit materiaal cursussen in elkaar steken. Vorig berichtje al geschreven dat dit enorm veel tijd in beslag neemt en eigenlijk ben je er in gedachten ook veel mee bezig en zo word je dan ook wat afgeleid van die andere gedachten. Haneka wegschuiven kunnen ook deze gedachten niet maar bezig zijn met iets waar je graag mee bezig bent en welke een doel op zich vormen maakt het denken minder zwaar beladen.

Bompa woont ondertussen in zijn landelijk huisje in Meldert. En zoals steeds als je in een ander huis gaat wonen zijn er wel wat werken om het huis aan te passen aan de eisen van de nieuwe bewoners. Het huis is een verbouwing van een oude schuur/woonhuis. De verbouwing gebeurde een zevental jaren terug maar door omstandigheden is de afwerking nooit voltooid.

Dus ook daar voldoende werk om voor de nodige afleiding te zorgen, en ook de huisdieren van de vorige eigenaar waren gebleven en aangezien dat bompa (een moeilijk mens)niet zo houdt van het gezelschap van muizen en ratten probeert hij deze te verjagen.

  

Deze dagen blijven echter steeds een probleem vormen. Vorige week naar het boekenfestijn in Gent geweest, deze jaarlijkse verkoop van boeken bezoeken we al lang, dus ook meerdere keren met ons muisje en ja hoor plots was ze weer zeer kortbij en dan weet je maar al te goed dat dichtbij oneindig veraf betekend. Je moet dan werkelijk alle moed verzamelen om verder te stappen en de dag van Jirka en Kristien niet om zeep te helpen.

En nu de kerst en Nieuwjaar doorkomen. Vieren is er niet meer bij maar samen met de familie in een gezellige sfeer rustig deze momenten proberen door te komen zonder steeds te denken aan de altijd aanwezig lege stoel zal ons ook dit jaar wel lukken zeker.

Nog steeds weet ik niet wat ik met al de mooie en welgemeende wensen van iedereen moet doen. Deze dagen is Haneka zo in mijn gedachten dat woorden als gelukkig, beste wensen, etc., ... zulke onrealistische woorden voor mij zijn. Maar ja op naar het volgende jaar en hopelijk tegen volgend einde jaar kunnen we dit alles misschien terug een beetje beter verteren.

Langs deze weg wil ik iedereen toch het beste wensen voor 2012.

Een goede gezondheid , etc.......

Groeten

 Jan.

P.S.

De kerst/Nieuwjaar kaartjes moeten nog gemaakt worden maar ook al blijft dit een zware opgave het komt wel in orde dus nog even geduld.

oktober 2011

Oktober 2011,

Een maandje school zit erop voor ons gezinnetje.

Jirka doet haar best maar geeft het niet zo gemakkelijk als ze gedacht had.

De juffen en de meesters zijn niet langer de mama en papa figuren maar zijn nu meer de leiders die met strakke hand de groep dirigeren. Iedere fout wordt afgestraft met puntenverlies.

Alles staat nu in de context goed of fout, een beetje fout bestaat niet meer. Dit is een grote aanpassing maar dat is voor iedereen die aan het middelbaar begint. Ze moet ook meer zelfstandig werken, de juf houdt haar handje niet meer vast, en dit alles moet ze leren met vallen en opstaan. We proberen haar hierbij te steunen maar het grootste stuk moet ze zelf zien te realiseren. Maar zoals al gezegd na iedere tegenslag vindt ze de moed om terug te vechten en te leren uit haar foutjes.

Den bompa zijn huisje in Ledeberg is verkocht en nu logeert hij in het huisje van pepe(geweest). Begin november zal het huisje in Meldert dan geschreven worden en kan hij daar definitief intrekken. De verhuis van Ledeberg naar Moorsel was een hele klus maar met wat hulp van Luc en Kevin is alles daar opgeruimd en overgebracht naar Moorsel.

De Mama staat terug in haar kleurrijk multicultureel kleuterklasje. Het feit dat haar vader niet meer in Ledeberg woont, is ook voor haar een hele aanpassing.

Voor mezelf was het natuurlijk een grote aanpassing. Meer dan 23 jaar niet meer in een klas gezeten of voor een klas gestaan en dan nu daar terug mee beginnen was wel een speciale ervaring. Ik mag stellen dat ik me daar zeer welkom voelde en als ik vragen heb of had was men steeds zeer bereid om hier een antwoord op te geven. Na een weekje is mijn opdracht uitgebreid met nog een avond zodat ik nu drie avonden in de week naar de school trek.

Momenteel ben ik druk bezig om cursussen te maken en zelf ook hier en daar wat bij te werken. De auto en moto zijn de laatste jaren sterk gemoderniseerd en met nieuwe technieken uitgerust, ik ben dat wel steeds blijven volgen maar om het aan cursisten uit te leggen is het toch wat opzoekwerk.

Ik steek daar momenteel veel tijd in maar doe het graag. Mijn dagen zijn daardoor goed gevuld en dus is er niet veel tijd om te mijmeren en te dagdromen. Haneka rijdt (in mijn gedachten) elke avond mee naar de school en steeds denk ik dat ze net als Jirka toch een beetje trots zou geweest zijn op haar papa die nu voor een klas staat. Het is misschien gek maar juist die gedachte heeft me veel moed om al die tijd en energie hierin te steken.

O wat zou ik graag met haar eens door die school gewandeld hebben.

De donkere maanden komen eraan en weten wat ons weer te wachten staat begint nu al op het gemoed te werken. Allerheiligen, de dagen waar plots iedereen op het kerkhof ronddwaalt terwijl je het ganse jaar quasi alleen bent, De Sint die nu voor Jirka geen speelgoed meer brengt,  maar wat was het anders misschien geweest???

En dan Kerst en Nieuwjaar. Kunnen we juli en augustus niet nog eens inlassen en november –december gewoon weglaten??

Groetjes

 Jan

Terug aan de slag

September 2011,

Het grote verlof zit erop. We zijn enkele keren op daguitstap naar Pairi daisa en Planckendael geweest,

eens een dagje winkelen maar zelfs een lang weekend is er niet van gekomen.

Het weer tijdens dit verlof was ook niet zo dat je een echt zomer/verlof gevoel kreeg.

We hebben geprobeerd om samen een mooi verlof te hebben en de ene dag al wat beter dan de

andere (dat zal wel bij iedereen zijn zeker)is dit wel gelukt.

Maar steeds weer en zeker tijdens de uitstappen blijft die lege plek zo uitdrukkelijk aanwezig.

Je wandelt wat rond geniet van het samen zijn met Jirka, Kristien, de omgeving en

dat gemis zit (denk je toch) wat verder in de geest en is niet zo uitdrukkelijk aanwezig tot een kleine
gebeurtenis alles terug naar voor brengt en je een klap heeft waardoor je Haneka plots weer voor je ziet.

Dit werkt in op je moreel en ergens brengt het je dan in je mijmeringen toch weer een beetje bij Haneka. Voor de mensen me wie je samen bent is het natuurlijk niet zo prettig maar voor mezelf blijf ik het als een verwerking beschouwen en er is nog veel te verwerken dus dat zal nog wel niet zo snel verdwijnen.

“De tijd heelt alle wonden wordt er gezegd. Maar dit moet
eigenlijk zijn; de tijd herhaalt zich. Het is een herhalingsoefening. Je doet
hetzelfde net zolang over tot je vergeten bent hoe het eerst was. Maar kun je
dit vergeten??”

Zoals reeds geschreven het grote verlof zit erop en Jirka, Kristien (en ik nu ook) moeten terug aan de slag.
Kristien net als de vorige jaren in haar 1é kleuterklasje maar voor Jirka is het voor het eerst naar

de GROTE school. Niet meer alle dagen met de wagen maar nu zelfstandig met de fiets.

Een goede 8 Km fietsen, zal haar conditie zeker ten goede komen.

De eerste dagen zijn vlot verlopen en Jirka is zeer enthousiast dus we duimen voor haar.

Voor mezelf had ik begin juli een mailtje gekregen van een vriend (ik denk niet dat hij wist dat ik in mijn opzegtermijn was) of ik niemand kende met een diploma zoals het mijne voor een open betrekking in de avondschool. Ik heb dan maar zelf gesolliciteerd met positief gevolg.

In eerste instantie zou ik een gekwetste leraar vervangen (ongeval) maar deze is (gelukkig voor hem) voldoende hersteld en kan zijn taak weer opnemen. Ik kan beginnen met twee avonden per week,

een avond motorfietstechniek en eentje autotechniek.

Het is een grote carrière wijziging maar ik heb er enorm zin in om er iets van te maken,

Misschien had ik zoiets wel nodig om terug wat beweging in mijn leven te steken.

Twee avonden is niet veel maar zo kan ik wel zonder teveel stress opbouwen en we zien

wel hoe we het dan verder kunnen uitbouwen.

Groetjes

Jan.

Juni - Juli 2011

Juni 2011,

Jirka heeft haar communie en vormsel achter de rug. Zo trots als een pauw en warempel verkleed als een echt meisje.

Haar feestje hadden we zo goed mogelijk voorbereid, misschien een beetje overdreven maar ondertussen konden we ons in die voorbereiding een beetje wegsteken.

De misviering heb ik over mij heen laten gaan want ik heb het nog steeds zeer moeilijk met wat ze daar allemaal uitkramen. Het feestje is perfect verlopen (de harde wind moesten we er maar bijnemen) Ik denk dat Jirka en alle aanwezigen zich goed geamuseerd hebben en ook de jambee initiatie die er gespeeld is was een succes maar in al die drukte zag ik toch steeds weer die lege plek naast Jirka aan de tafel, eentje te weinig op de trampoline, eentje die er niet was om de snoeptaart leeg te roven, op de trommels te slaan, met Bob te spelen, …

Bij momenten was dat zeer zwaar en heb ik me terug een beetje moeten afzonderen zodat ik het feestje niet verpeste voor de anderen.

Jirka was zeer blij met haar feest, de kaartjes, de geschenkjes en de Wii waar ze nu al zo lang van droomde heeft ze kunnen kopen.

Mr. Bob was de hele dag actief en heeft daarna 2 dagen nodig gehad om te recupereren, hij blijft toch nog een puppy.

Foto’s van Jirka en Bob vind je op hun website.www.fourstroke.be klik op Bob.

Na het feest kregen de verhuisplannen van bompa grotere vormen en besloten we op huizenjacht te gaan in de buurt en tevens moesten we het huis in Ledeberg te koop aanbieden.

Het leek ons een betere investering voor de toekomst dat we (Kristien en ik) een huisje met tuin op een rustige locatie aankochten (bompa koopt het vruchtgebruik) dan dat we zouden huren.

Op het moment dat deze tekst op de blog verschijnt is zowel voor verkoop als aankoop de compromis getekend.

Ondertussen is ook het laatste schooljaar in het lager van Jirka afgelopen.

De klas had een leuk afscheidsfeestje georganiseerd en ook voor ons is dit nu reeds afscheid van de school. En dat doet je natuurlijk denken over wat geweest kon zijn.

Afscheid van de school, de leerkrachten, de ouders die zoveel voor ons hebben betekend, ook afscheid van de klasgenootjes van Haneka die we ‘s morgens en ’s avonds door de schoolpoort zagen stappen.Het is moeilijk om te omschrijven maar het doet me wel wat.

Hopelijk gaat alle contact niet verloren want wat we vaak moeten horen (bij verjaardagen, feesten, communies, etc.) is dat men bang is om ons pijn te doen om er over te spreken, men is bang dat de herinnering aan Haneka ons veel pijn zal doen. Wij zwijgen dan ook maar want we willen onze problemen niet aan een ander opdringen. Maar hier kan ik het wel schrijven beste vrienden al deze momenten doen pijn, (de tijd verlicht de pijn niet, we kunnen er enkel wat beter mee omgaan) er op die momenten over praten is niet steeds eenvoudig en doet welzeker pijn, is emotioneel zwaar en de tranen komen boven maar erover praten, verlucht het hart, het onderbewuste, juist dat onderbewuste maakt een mens zwaarmoedig. Wanneer er echter niet over gesproken word dan krijgen we echter het gevoel dat we alleen staan met ons verdriet, dat Haneka slecht een verre herinnering aan het worden is. Dus wees niet bang de naam “Haneka” te noemen het blijft iets dat we graag hebben, dan weten we dat we niet alleen zijn.

Het grote verlof begint en hopelijk kunnen we met ons gezinnetje de moed vinden om er af en toe eens uit te trekken. Steeds met die lege plaats waar we niet kunnen aan wennen maar er is geen oplossing voor en we moeten er het beste van maken voor zus en ook voor ons(?).

Dus een goed verlof aan allen.

Groeten

Jan

Bijna Jirka haar communie.

Mei 2011,

De voorbereidingen voor het communiefeest vorderen goed, de tuin ligt er goed bij en de Haneka waterval is op tijd in orde gekomen.

En toch heeft al dit me geen goed gevoel. Je denkt terug aan de eerste communie van Jirka waar je steeds alles wat je deed noteerde of er voor zorgde dat je het goed wist voor de volgende eerste communie. De planning en de basisvoorbereidingen voor die communie waren in 2008 reeds begonnen als alles zo een rampzalige draai kreeg.

En nu laat ook dat me niet los, we moeten geen gegevens opslaan hoe we het feest voorbereiden want er komt geen tweede communiefeest.

En hoe hard ik ook probeer om deze gevoelens niet in de weg te laten staan voor Jirka haar feest dit laat me toch niet los.

De communie is op zaterdag 21 Mei haar feestje op Zondag en nu komt er eerst nog die 16 Mei. Dit zou anders eigenlijk een feestweek geweest zijn maar nu zal het meer een kwestie zijn om te proberen om deze dag een beetje te verwerken zodat Jirka kan genieten van haar feest week-end.

De spieren beginnen weer pijn te doen en concentratie is niet wat het moet zijn maar we moeten er ons doorslaan.

Dus zullen we voor we aan deze week beginnen nog even op bezoek gaan bij kine en wat accupunctuurnaaldjes laten plaatsen om de geest toch wat open te maken.

Zondag met Jirka gaan fietsen en met een goed gevulde agenda voor de volgende week zal het wel lukken om naar Jirka haar feestje toe te leven en te zorgen dat het een mooie dag voor haar wordt.

Tot volgende

Jan.

April 2011.

Met een beetje uitstel hier een vervolg van mijn blog.

De herdenking is goed verlopen, er was een mooie opkomst en ik kan moeilijk beschrijven (ondanks het trieste gevoel dat ik heb in die dagen) hoe veel plezier het doet te weten dat er nog zoveel mensen eens terugdenken aan Haneka en wat zou kunnen geweest zijn.

Als herinnering aan deze herdenking staan op de website van onze kleine muis zowel de teksten als een filmpje. Het regende niet op de herdenking maar er was een harde wind zodat de originele geluiden niet bruikbaar waren. Daarom heeft iedereen zijn tekst nog eens overgedaan zodat we een duidelijke gesproken tekst aan de film konden toevoegen.

Hiervoor nogmaals bedank.

Het onverwachte ontslag werkte in het begin wel op mijn gemoedsrust maar als ik nu zie hoe alles daar evolueert, kan ik dit hoofdstuk toch beter afsluiten.

De laatste weken kreeg ik hierdoor de tijd om alles eens rustig op een rijtje te zetten en ik vind nu zelfs de moed om eens te werken aan mijn eigen gezondheid, wat gewicht (proberen) kwijt te raken en terug een beetje conditie op te bouwen. Dit is niet de eerste keer dat ik dit probeer maar steeds probeerde ik te snel om dat te verwezenlijken zodat ik mezelf steeds in de problemen bracht.

Dus voorlopig ben ik op de goede weg maar de weg is nog lang.

Al een paar jaar liep ik met het idee om een waterval te maken in de tuin. Het kabbelende water heeft een ontspannende invloed en het kan ook iets moois zijn.

De gezondheidsproblemen vorig jaar had de bouw op de lange baan geschoven maar Jirka had toch enkele malen haar hoop uitgesproken dat de waterval klaar zou zijn voor haar communie.

Nu ik mijn energie thuis kan gebruiken in plaats van op het werk is na weken sleuren en metsen de waterval in haar definitieve vorm, 900 liter water plonsen per uur naar beneden, nog wat afwerken en bloemen en plantjes planten en ze zal klaar zijn voor haar communie.

Pasen komt eraan en dan begint Jirka aan haar laatste trimester lagere school. Haar plechtige communie komt eraan en we kunnen dus beginnen aan de voorbereiding van haar feest. De school en studierichting voor Jirka zijn ongeveer beslist, ze is wel wat onzeker om deze stap te nemen. Ze twijfelt aan alles, zal ik de richting aankunnen, zal ik die lange weg wel kunnen fietsen, wat bij regen, sneeuw, etc. dus er zal nog wel wat gepraat moeten worden.

Kristien en haar vader (voornamelijk haar vader) vonden dat we beter zelf een grafmonument konden maken voor haar moeder. Dus hebben we een ontwerp gemaakt en proberen uit te voeren. Voor het houtwerk kreeg ik gelukkig de hulp van een goede vriend die dit voor zijn rekening nam en het resultaat is prachtig. Hopelijk kunnen we het geheel in de loop van de paasvakantie plaatsen. Al deze werken aan het grafmonument waren emotioneel niet steeds gemakkelijk te verwerken voor Kristien maar ze is blij met het resultaat (Bompa ook) en dat brengt toch weer wat rust.

Zoals je kunt lezen we zijn druk bezig, het is en blijft fysiek zwaar maar hopelijk raak ik zo in een betere conditie.

Tot volgend bericht

Jan

Reageren op deze blog

Ik vernam dat het soms niet zo duidelijk is hoe je een tekstje als reactie op deze blog kan doorsturen.
klik niet op de envelope maar klik op reacties en volg dan de instructies op het scherm.

Groeten
Jan

Februari 2011

Februari 2011.

We zijn al over de helft van februari toch maar even laten weten wat er zo gebeurd

is in Januari- februari.

De toestand van Kristien haar nonkel ging enkele dagen na nieuwjaar plots

snel achteruit en op 18 januari is hij overleden.

Dit bracht natuurlijk de nodige gevoelens, stress,… naar boven.

Op 4 februari ben ik dan op mijn werk na bijna 10 jaar ontslagen.

Reden: Ze konden niet langer met mij samenwerken. Zeer onduidelijk voor iedereen behalve voor de bazen maar ja, ze zijn baas. En als dat de nieuwe manier van werken is, dan is het misschien beter zo.

Dus als iemand een jobje weet liefst een beetje in de richting van wat ik nu al jaren doe laat maar weten. (herstellingen en magazijn van motorfietsen, landbouw, bosbouw en tuinbouwtoestellen, bouwmachines en ook de elektrische toestellen in deze segmenten.)

De herdenking van Haneka komt er aan en zoals alle jaren wil ik hierbij enkele teksten (laten) voorlezen.

Ik ben zeker geen schrijver of dichter maar ik zoek wat tekstjes op internet in alle talen die ik een beetje begrijp en maak op basis daarvan een Nederlandstalige tekst waar ik dan probeer om mijn gevoelens in te verwerken.

Ze voorlezen lukt nog steeds niet de emoties blijven te groot.

Als iemand dit wil doen aan het grafje graag.

Lichamelijk gaat het vrij goed, ik slaap nog steeds vrij goed met mijn cpap machientje en ik probeer de onzekerheid naar de toekomst voor het vinden van een job die ik graag doe niet te diep op mij te laten inwerken. De opzegtermijn is 6 maand dus ik heb even de tijd om rond te kijken.

Ons Jirka is druk doende over de grote school en welke richting ze moet kiezen.

Dus in de loop van volgende weken - maanden zullen nog wel enkele scholen bezoeken om zelf ook hierover een duidelijk beeld te krijgen want de indelingen van studierichtingen enz. van in onzen tijd (wat word ik oud) is er niet meer en in eerste instantie is het niet vereenvoudigd.

Nogmaals iedereen is welkom op de herdenking.

Informatie in het familiedagboek.

Groeten

Jan

Januari 2011

Alvast voor iedereen mijn beste wensen voor het nieuwe jaar. Ik zal maar zeggen zoals iedereen, een goede gezondheid en al wat je je wensen wil maar ik heb telkens ik dit hoor zo een onwennig gevoel. Wat is al dit gewens waard, het is zeker goed bedoeld maar het zijn voor mij zulke loze woorden. Iedereen had ons dat ook gewenst enkele jaren terug en niemand zal ooit gewenst hebben wat met onze kleine meid is gebeurd en een goede maand later overkwam het ons, dus jullie zullen wel begrijpen dat ik problemen heb met al dat gewens en daarom als ik niet te veel reageer of antwoord op u beste wensen sorry maar probeer te begrijpen dat ik het er moeilijk mee heb.

Deze dagen zullen voor ons nooit meer zijn wat ze eens waren maar samen met mijn gezinnetje hebben we er ons doorgeslagen en aan het nieuwe jaar begonnen. Voor Jirka een bijzonder jaar met eerst haar plechtige communie en na het verlof naar de grote school.

Haar schoolrapport voor het eerste trimester was prachtig dus hopen dat ze zo verder doet en dan zal alles wel in orde komen.

Ondertussen slaap ik steeds beter met mijn machientje. Er zijn steeds meer nachten dat ik maar een drietalkeren wakker word en ik slaap meestal vrij snel weer in. Ik kan nog steeds niet zeggen dat ik ’s morgens zo fris als een hoentje uit mijn bed kom maar ik heb wel een frisser gevoel dan ’s avonds en dat was een paar maanden geleden wel anders. Ik ben er nog lang niet maar er is zeker een evolutie. Ik kan me gemakkelijker over probleempjes zetten en het potje kookt ook niet zo snel meer over, om kort te zijn ik krijg langzaam weer een beetje controle over mezelf. Voor mijn conditie zijn de dagen nog steeds te lang en ’s avonds ben ik dan ook steeds zeer moe maar dat zal hopelijk ook nog wel beteren.

groeten

Jan

PS

een reactie op deze blog of op het gastenboek is steeds welkom.