Augustus 2015

Augustus 2015.

Hoog tijd om mijn blog eens aan te vullen.

De opkomst voor de herdenking van Haneka in februari deed ons veel plezier, weten dat Haneka nog steeds leeft in de gedachten van zoveel mens en de steunen die we krijgen bij het verlies van Haneka geeft ons steeds moed om verder te gaan.

Jirka heeft ondertussen met veel succes haar 4^e jaar TW afgewerkt en alle gesprekken met de leraars waren bijzonder positief.

Kristien verandert van klas volgend schooljaar in de hoop wat minder stress te vinden in een 2^e kleuterklasje want de druk voorkomende uit mijn problemen zijn natuurlijk al moeilijk genoeg om te verwerken.

Zoals in vorig bericht gemeld heb ik op 16 november een aortadissectie gehad. In december was ik terug thuis maar ik had veel problemen voornamelijk met het stappen, mijn benen voelden snel heel vermoeid aan.(na minder dan 100 meter vlak.)

De dokters en professors leken me af te wachten of dit uit zichzelf zou beteren en ook al was een operatie onafwendbaar ze wilden toch verder afwachten hoe het uit zichzelf zou evolueren.

De toestand bleef echter onveranderd en na vele kleinere onderzoeken (telkens 1 a 2 dagen UZ Gent) catarisatie, coronografie etc. met de nodige weken tussen om dit in team te evalueren kwam dan toch tot het besluit om te opereren.

Geen garantie dat het probleem in mijn benen hiermee zou opgelost zijn maar men kan niet dieper inwerken op eender welk probleem met mijn benen zolang de scheur in de aorta boog niet is verholpen. Na nog een reeks vooronderzoeken werd op 08/05/2015 terug mijn borstbeen doorgezaagd zodat men mijn motor (hart) kon verwijderen. De aortaboog werd vervangen en de andere slagaders die vertrekken vanaf de aortaboog werden verplaatst.

De operatie heeft ongeveer 10 U geduurd en na nog een nachtje doorslapen op intensieve heeft men mij dan ’s morgens laten ontwaken. De recuperatie na de operatie verliep zeer goed en na een weekje in het UZ mocht ik terug naar huis zodat ik thuis en dicht bij Haneka was voor haar verjaardag. Ik had de indruk dat het met mijn benen beter was en hoopte dat na wat oefenen het met mijn benen wel in order zou komen. Helaas met mijn benen was het niet in orde en als ik probeerde om wat te oefenen kreeg ik zware hoofdpijn en duizelig en dit was voor meerdere dagen dat ik mijn bed niet uit kon. Aanpassing van medicijnen verbeterde dit maar tot nu is dit niet volledig verdwenen.

 

Dus eerst weer testen en onderzoeken als controle of de problemen afkomstig zijn van het hart en/of de operatie of ten gevolge van de scheur in de aorta. Hart – klep en aortaboog zijn in prima conditie nu en kunnen zeker niet deze problemen veroorzaken. Bij een duplex onderzoek eind juli is er wel gebleken dat de aorta een sterke vernauwing heeft daar waar de scheur gestopt is en waar er eveneens wat aderverkalking aanwezig is.

Misschien een geluk dat dit de scheur stopte maar misschien zijn twee obstructies nu weer teveel om goed te functioneren.

Omdat de operatie die ik heb gehad als nog zwaar word omschreven wil men zeer zeker zijn van wat de oorzaak is van mijn probleem en natuurlijk ook hoe men het kan oplossen.

Als de nodige dokter etc. uit verlof zijn zijn er weer de nodige testen en onderzoeken en dan hopelijk een oplossing liefst met kleine operatie.

Ja, ik weet mijn probleem is niet van de kleinste en simpelste maar voornamelijk die onzekerheid en dat oneindig wachten maakt het vaak mentaal zwaar om te dragen. Dit is zo voor mij maar ook voor de gezinsleden. Na al die jaren zouden we daar in getraind moeten zijn maar ik denk dat dat gewoon niet kan dus kunnen we enkel het beste hopen voor de toekomst en er ons samen doorslaan.

 

Vele groeten

en tot volgend Blog

 

Jan

 

HERDENKING 2015

Beste vrienden,                                                                     

Vrijdag 22 februari 2008 overleed onze kleine Haneka.

Zondag 22 februari 2015 is dit reeds zeven jaar geleden.

Ook, dit jaar willen we rond deze datum terugdenken aan onze kleine Haneka.

Daarom nodigen we iedereen (geheel vrijblijvend) uit om samen met ons op

zondag 22 februari om 10U00 samen te komen aan haar grafje op de begraafplaats te Moorsel.

Zoals de andere jaren willen we ook nu enkele teksten voorlezen (of laten voorlezen)aangevuld met wat muziek. Deze teksten schrijven (en voorlezen) blijft emotioneel moeilijk dus als iemand een tekstje kan maken of ergens eentje heeft gelezen laat het me weten. Personen die een tekstje willen lezen op de begraafplaats geeft een seintje.

Na deze kleine herdenking worden jullie uitgenodigd om bij ons thuis nog wat bij te praten bij een hapje en een drankje.

Als herinnering maken we een boekje van de teksten. (Dit boekje komt ook op de website.)

Om voldoende boekjes, hapjes en drank te hebben graag een seintje van hen die komen.

Alle verdere informatie op de website in het familiealbum en/of blog.

WWW.HANEKA.BE

Groeten

Kristien, Jan & Jirka.

Jan at haneka.be

kristien at  haneka.be

Januari 2015

Januari 2015

Haneka en haar familie wenst iedereen een gelukkig 2015.

 

Met veel schaamte stel ik vast dat ik mijn blog (Haneka haar blog)

dit jaar niet heb aangevuld.
Een verklaring hiervoor is er niet echt. Een poging om een beetje afstand te nemen, een beetje proberen om het gebeuren een beetje verder weg te drukken en verder te kunnen met het leven.
Wel dat lukt voor een beetje maar steeds zijn er zaken die alles terug naar voor brengen. Een uitstapje met de familie kan niet zonder dat onze kleine meid toch ergens achter een hoekje opduikt, maar diep in mijn hart zou ik het ook niet anders willen.
Eveneens had ik uiteindelijk weer een job die ik graag doe, waar ik me kan in uitleven. Het maken, verder uitwerken, updaten van de cursussen en powerpoints neemt zeer veel tijd in beslag maar zorgt er ook voor dat we aan iets anders denken.
De gezondheid liet me toe om ook terug wat te werken in huis en tuin en natuurlijk ook aan onze hobby.
Daardoor waren mijn dagen goed gevuld en al denk ik vaak om de blog eens bij te werken het kwam er niet van.

Voor onze familie ging het leven verder zijn normale gang, Kristien staat nog steeds fulltime bij haar kleuters en Jirka ronde haar 3^e jaar TW af als primus van haar klas.

Onze droom (speelde reeds in mijn hoofd toen Haneka nog bij ons was) om een veranda (tuinkamer zoals men dat zo mooi kan uitdrukken) bij te bouwen word uiteindelijk gerealiseerd.

Hier kruipt natuurlijk ook veel tijd in maar het resultaat mag er zijn.

Ook het nieuwe schooljaar was prima gestart maar zoals men wel eens zegt “eens je in de hoek zit waar de klappen vallen” bleef het geluk niet aan onze zijde.

Op zondag 16 november ben ik met buikpijn naar de huisarts van wacht gegaan want het klein beetje buikpijn van ’s morgens was enkel verergerd.

De huisarts van wacht stuurde me echter door naar de spoed want zij vreesde dat er meer aan de hand zou kunnen zijn.
Na meerdere scans en foto’s kreeg ik het bericht dat er een aortadissectie (type B) vastgesteld was en dat ik onmiddellijk (met spoed) naar het UZ Gent zou worden overgebracht.
Na de nodige onderzoeken daar bleek het acuut gevaar geweken en ging men eerst de zaak behandelen zonder directe operatie.
Na een 5 tal dagen op intensieve en dan naar hartbewaking om uiteindelijk op een gewone kamer te belanden ben ik na ruim twee weken uiteindelijk naar huis mogen terugkeren.
Ik mag voorlopig niets doen om de ader de kans te geven zichtzelf eventueel wat te herstellen.
Geen inspanningen (gaat toch niet na al die producten die ze in mijn lijf gespoten hebben) doen voorlopig en binnen 14 dagen is er weer een grote controle en dan zal er beslist worden hoe ze verder zullen werken om het probleem verder op te lossen en vooral in de toekomst te voorkomen. ( pillen, kijkoperatie, hartoperatie, vele mogelijkheden)
Dan zal er ook pas een idee zij hoelang ik buiten strijd zal zijn.

Op 19 december terug naar het UZ gent.

Helaas is het niet zo goed nieuws.
De scheur in de aorta is bovenaan daar waar ook de aftakkingen zijn naar armen, halsslagaders, etc.
De scheur is gestopt bij de al vroeger geplaatste aortabocht en dat is mijn redding geweest want anders had het nog veel slechter kunnen aflopen.
Voor een goede reparatie moeten ook deze aftakkingen verstevigd worden en dit kan enkel via volledige demontage.
Dus borstbeen terug doorzagen zodat ze goed aan de motor en zijn buizen kunnen.
Dus geen prettige vooruitzichten maar er is geen andere uitweg. Nog wat uitstellen kan maar het blijft uitstel en in de tussentijd mag je bijna niet bewegen. Dergelijke operatie moet goed voorbereid zijn en een team van hartspecialisten, aderspecialisten en chirurgen moeten samen beslissen wat de beste oplossing zal zijn.
Deze vergaderen daarover begin januari en dan heb ik gevraagd om de operatie zo snel mogelijk te plannen.
Ondertussen proberen, zonder echte inspanningen te doen, de conditie en gewicht zo goed mogelijk te houden/ te brengen.

Op 24 december kreeg ik telefoon dat ze willen wachten tot +- mei, juni om te opereren. Zo kan de bloeddruk zich voldoende stabiliseren, kan ik wat aan mijn gewicht en conditie werken en kan ik ook voldoende recupereren van de zware belasting die dit voorval op mij lichaam heeft veroorzaakt.

Dus 2015 ziet er niet zo rooskleurig uit.
Ik hoop dat die datum toch wat naar voor kan worden gehaald.

Tussendoor nadert februari zeer snel en zijn we al begonnen met de voorbereiding van de herdenking.

De herdenking zal op 22 februari zijn precies 7 jaar na haar overlijden.
Door al de gebeurtenissen kan ik niet zeggen dat ik een helder hoofd heb om tekstjes voor de herdenking samen te stellen dus wie een tekstje of idee voor een tekstje heeft, uw hulp is welkom.

Groetjes

Jan