Juni 2010

Juni 2010.

Weer een maandje verder dus zet ik me weer aan het schrijven om degene die mijn (onze) evolutie langs deze weg volgen wat up to daten.

Zoals in de vorige brief geschreven was ik na de begrafenis terug in dat zwarte gat gesukkeld en al kan ik niet zeggen dat ik in gedachten veel meer met al deze verliezen bezig was toch voelde ik mijzelf wat onrustiger en slaagde ik er weer niet in om wat te slapen.

Uit een leeg vat kan je niet veel reserve meer putten en ik kreeg het dan ook zeer moeilijk, ja zelfs zo moeilijk dat ik eigenlijk of is eindelijk een beter woord heb toegegeven dat ik zo niet verder kan. Dus terug de hulp van de medische wereld ingeroepen. Kristien die heeft al vaker gezegd dat mijn ademhaling soms stopt bij het slapen en dat het snurken soms enorm is en onregelmatig. Dus zijn we zo richting slaapapneu gaan denken.

Vanaf het moment echter dat ik eindelijk toegeven heb aan het probleem is het wel zo alsof alle weggeduwde vermoeidheid zich nu meester maakt van mij. Ik ben niet in staat om te werken, zelfs niet in staat om gewoon een volle dag wat rond te lopen, ik moet me neerleggen en lig dan wat te soezen maar zonder ooit echt in een slaap te geraken.

In de kliniek is er dan een longonderzoek gebeurd en alles leek daar normaal dus werd een afspraak gemaakt voor het slaaplabo.

Dat de problemen ons blijven achtervolgen is nu stilaan bekend.

Tijdens de ziekte van schoonmoeder kreeg Kristien terug meer contact met nonkel Luce (broer van bompa). In de periode na Nieuwjaar bleek hij veel last van hese stem en om het verhaal kort te maken er is kanker vastgesteld. De chemo is opgestart en dit bleek hij vrij goed te verdragen tot een maagzweer openbarste en op het moment dat ik dit schrijf ligt hij nog steeds op intensieve. We raken niet weg van al die klinieken.

22 juni was de verjaardag van Jirka en al blijft voor ons allen op dergelijke dagen die lege plaats pijn doen Jirka beleefde een mooie dag. Klaarblijkelijk mag dit niet in ons gezin want na een mooie dag moet altijd iets fout gaan. Bobby II heeft ’s avonds een hartaanval gekregen en is overleden. Bobby II was bij ons gezin gekomen enkele maanden na de geboorte van Jirka, heeft steeds enorm gezorgd en gewaakt over onze kindjes en was ook voor ons een trouwe kameraad, ja een deel van ons gezin. Hij was ook zowat Jirka haar partner bij alles wat ze in de tuin deed dus kan ik wel stellen dat we hem missen.

Met de zomervakantie zo dicht bij de deur heb ik dan beslist om zo snel mogelijk een vervanger te zoeken voor Bob. Jirka kan dan 2 maanden besteden om hem wat op te voeden, hem te verzorgen en hem zijn thuis te leren kennen. Dus op 26 juni heeft bobby III zijn intrede reeds gedaan. Het is een half langharige duitse herder. +-2 maanden oud en liefde op het eerste zicht tussen hem en Jirka.

Op het moment dat ik deze tekst afwerk ben ik juist terug uit het slaaplabo. Een nachtje slapen (of toch proberen) met veel sensoren aan je lichaam en een tweetal camera’s op je gericht.

Ik heb een beetje kunnen slapen dus ik hoop dat we hier snel resultaat van weten en nog meer hoop ik dat we via deze weg een oplossing vinden voor het slaapprobleem.

In het gezinsdagboek plaats ik een dezer nog wel een fotootje van bob III.

Groeten en geef gerust wat reactie via deze blog, dagboek of mail.

Jan