21 Juli 2010

Even tussendoor een update van de gebeurtenissen.

Eind Juni was ik dus naar het slaaplabo geweest. Ook al krijg je daar een folder dat ze de resultaten enkel uren later hebben moet je nog iets meer dan een week wachten voor ze je de resultaten meedelen. En ja hoor ik heb slaapapneu. Blijkt dat ik gemiddeld een 37 keer per uur opschrik door luchtgebrek. Dat wil dus zeggen dat ik gemiddeld geen 2 minuten slaap voor ik opschrik (bewust of onbewust.). Dit verklaart dus wel mijn toestand en hoe ik me voel. De oplossing zou een CPAP toestel zijn. Via een masker over mond en neus levert dit toestel een positieve druk waardoor de luchtwegen open blijven. Ziekenkassen hebben alles fijn geregeld en hebben dus beslist wie mag leveren. Dat is dan weer bijna twee weken wachten, slecht voelen en niet in staat van te werken want klaarblijkelijk kunnen deze niet sneller een toestel afleveren???

Wanneer ik dit berichtje op onze nationale feestdag schrijf is het nog twee nachten woelen en draaien voor ik mijn machientje krijg. De dokter en de teksten op internet zeggen dat ik snel resultaat moet voelen dus stel ik eigenlijk hoge verwachtingen in dit toestel.

De oorzaak van de slaapapneu is niet exact te bepalen maar de onrust in mijn onderbewustzijn zou hier toch weer een invloed hebben. Fysiek etc. heeft ook invloed maar niets is aan te wijzen als DE oorzaak.

Genoeg gezeurd over mezelf, Bob 3 heeft dus zijn intrede gedaan en is reeds een vaste waarde in het gezin. (http://bob.fourstroke.be) Hij moet nog veel leren maar wat wil je van een puppy. Kristien haar nonkel Luce is uit intensieve maar met de kankerdiagnose is hij zeker nog niet uit de gevarenzone.

Jirka haar dagen zijn goed gevuld en met het goed weer vind je ze veel in haar zwembad. Tussendoor moet zij Bob 3 opvoeden en hem de nodige trukjes leren. Ze verveelt zich dus niet.

Groeten

Jan